Laguna Sucus: check!

Dag liefste vriendjes!

Ik ben nu terug op mijn kamertje in Ibarra, 03/12 20u10.

Uiteindelijk waren we woensdag pas om 17u30 vertrokken richting Sucus, achter een ganse namiddag van dingen klaarleggen en denken dat we om 14u al gingen vertrekken, wat later dan 15u werd en dus uiteindelijk veel later was.

Het was ongeveer zo'n 4u rijden naar Papallacta, waar we in een klein hotelletje verbleven. Ze hadden er wel een thermaal zwembad, een zwembad gevuld met natuurlijk warm water. Niet dat ik er in ben geweest, meestal was ik gewoon te moe en wou ik eten en gaan slapen.

Door de lange en kronkelende weg ernaartoe deed mijn buik een beetje ambetant, dus ben ik die avond vrij snel zonder al te veel eten gaan slapen. Slapen deed ik in mijn slaapzak onder de dekens, want 's nachts werd het er wel vrij koud.

Dag 1

Er werd om 7u ontbeten, en buiten aan de ramen hebben ze kolibrievoeders hangen, waar ik dan effectief kolibries heb gezien, een leuk extraatje! En daarna vertrokken we richting Laguna Sucus, op ongeveer een dik halfuur van het hotel.

Onderweg werd eerst gestopt aan een bewaakt waterzuiveringsstation. Daar hebben we een weersstation opgesteld, om eventuele fluctueringen in de watertemperatuur aan het weer te kunnen linken.
Ik zag er al constant zwaluwen vliegen, en plots merkte ik waarom... In de verte op het huis zag ik precies een enorme vlinder bewegen. Ik riep dat meteen in verbazing, waarop die bewaker doodleuk zegt dat ik mee moet komen, om achter een hoek minstens 50 keigrote nachtvlinders aan te treffen. De foto is niet getrukeerd, ik heb mijn hand vlak naast 1 van die vlinders gehouden, ze waren dus echt gigantisch. Die dag begon dus al goed.

Helaas bleef dat niet duren. Vanaf het waterzuiveringsstation moesten we via een kiezel-/aardewegje nog verder naar het meer. Op het einde zigzagde dat naar beneden. We hadden echter wat zwaar materiaal, o.a. een boot, die we tot het meer moesten dragen. Daarom wou de chauffeur proberen zo dicht mogelijk naar beneden te rijden, ook al vonden sommigen van ons, waaronder ik, dat niet zo'n goed idee. Het kronkelpadje was immers niet meer in zo'n goeie staat door wegverzakkingen en geulvorming van de regen.

Ik zag het gewoon gebeuren, de pickup zat plots vast...

Toen hebben we alles uit de kast gehaald. We hebben droge planten uit de grond getrokken om voor de banden te leggen zodat die wat meer grip zouden hebben, we hebben stenen van 200m verder versleept om in de grond te graven zodat dat ook meer grip zou geven, en toen stonden we met 4 aan de achterkant te duwen terwijl de chauffeur uit alle macht gas gaf. En roken dat die banden deden. Maar uiteindelijk raakte hij los... Om in de volgende bocht terug vast te raken...

Ondertussen was het al bijna 11u, en aangezien we echt wel een drukke dag hadden beslisten we om hulp in te schakelen van een andere auto en wij al alles naar beneden te dragen om te kunnen starten.

Toen moest er eerst wat op het meer gevaren worden vooraleer we de experimenten konden voorbereiden.
Al snel tikte de klok enorm snel voorbij.
En toen de eerste helft van de experimenten te water werden gedragen begon het al lichtjes te schemeren.
Ondertussen zat ik nog verder de tweede helft van de experimenten voor te bereiden, terwijl honderd kleine, enorm irritante mugjes mij levend zaten op te eten.
En ja, mama en papa, ik heb wel degelijk Deet aangebracht...
Maar toen het laatste experiment klaar was en de boot was teruggekeerd was het al te donker om die nog op het meer te brengen.

Normaal is het echter de bedoeling dat die ook 7 dagen in het meer zouden kunnen incuberen. Dat was dus weeral een tegenslag. Dus door al die factoren; de stress van de experimenten, de tegenslag met de auto waardoor we zo veel tijdverlies hadden geleden, de irritante mugjes, de vermoeidheid, de heimwee naar huis, de lange werkdag, ben ik toen eventjes mentaal ingestort.

Gelukkig stond iedereen klaar om mij te steunen en te zeggen dat alles wel goed ging komen, en dat ik gewoon een goeie nacht slaap nodig had.

Dag 2

Nu stopte de auto wel bovenaan en probeerde de chauffeur niet meer om verder naar beneden te gaan. Daarna hebben we als eerste het laatste experiment nog in het meer gehangen. Dan kon de planning voor die dag starten: batimetrie.

In principe is dat gewoon met een gps en sonar het meer afvaren om overal de diepte te weten te komen en op die manier een 3D map van het meer te maken.

Dit nam zoals voorzien ook een volledige dag in beslag.

Dag 2 was dus vrij chill.

Dag 3

Vandaag moest gewoon de rest gedaan worden. Zooplankton- en fytoplankton- en nutriëntenstalen op verschillende dieptes nemen, met een lichtsensor de licht- en UV-intensiteit op verschillende dieptes in het meer meten, en proberen om een sediment sample te nemen. Met de nadruk op proberen, want in Piñán was dat ook al compleet misgelopen. In Sucus van hetzelfde... Het sediment is net iets te vloeibaar om er een mooie core uit te krijgen.

Dus uiteindelijk waren we, na alles op te bergen of terug naar de auto te brengen, om 15u al klaar om te vertrekken naar huis. En maar goed ook, niet veel later begon het te regenen, en deze keer vrij straf ook. De goten langs de kant van de straat liepen al snel bijna over.

Langs de weg zijn we tweemaal gestopt om iets te eten of te drinken, maar uiteindelijk ben ik blij om terug op mijn kamertje te zijn.

Ook al was het ditmaal maar 3 dagen, en was het vandaag het minste werk, ik ben terug uitgeput. Ik heb hier ook nog geen enkele nacht een echt goeie nachtrust gehad, want ik kom meerdere malen wakker en ben tegen 6u meestal op. Maarja, niets aan te doen.

Resultaat van Sucus: minstens 10 beten op mijn handen alleen al, doodmoe, en veel vuile kleren.

Morgen wordt een rustdag. En volgende donderdag moet er dan voor 1 dag teruggekeerd worden naar Sucus om de experimenten uit het meer te halen en te analyseren. Mijn tijd in Ibarra raakt stilletjes aan ten einde...

En nu, bedje in!

Slaapwel!

Inès