Gisteren, mijn eerste dag compleet alleen in Quito...
Bert is met Annelies teruggegaan naar Ibarra omdat er nog enkele stalen opgehaald moesten worden, en hebben besloten daar te blijven tot vandaag, vrijdag, om dan nog in Quito te overnachten en morgen het vliegtuig te nemen.
Dus hier was ik dan, compleet alleen, en geen held in het onafhankelijk zijn.
Gelukkig raakte ik bij het ontbijt aan de praat met een man van het personeel, en vertelde ik hem wat ik nog graag had bezocht hier: Cotopaxi national park en Lake Quilotoa (een kratermeer).
En hoezee, hij zei meteen dat hij het nog zou proberen te regelen!
Voor diezelfde dag nog was het natuurlijk wel al wat te laat, dus zei ik dat ik graag "La Mitad del Mundo" had bezocht. Ik kreeg meteen een stadskaart van Quito en daarop werd mij getoond waar ik makkelijk een bus kon nemen om er te raken.
Zo gezegd, zo gedaan, met de bus naar La Mitad del Mundo heen en terug is nog geen 1 USD, zoveel goedkoper dan met de taxi.
En na het betalen van de entree, stond ik al vlug op de "evenaar":
In realiteit ligt deze lijn en het monument echter zo'n 240m te veel naar het zuiden.
Ondertussen was het bijna middag, en besloot ik daar naar lunch te zoeken. Daarbij kwam ik bij een groepje mensen uit de VS terecht, waarvan 1 dame de cuy had besteld! (Oftewel cavia) En ze was ook zo vriendelijk om mij er een stukje van te laten proeven. Eerlijk gezegd, het was zo slecht nog niet.
Maar ik had op internet gevonden dat er wat verder dan dit park een museum gevestigd is, dat wel degelijk op de evenaar lag (berekend met army GPS). Dus daar ben ik ook naartoe geweest:
Ze deden hier ook wat kleine experimentjes, zoals aantonen dat het water op de evenaar niet in een draaikolkje loopt, en in het noorden in tegenwijzerzin, terwijl in het zuiden in wijzerzin.
(Als je dit echter op het internet opzoekt, is daar eigenlijk geen wetenschappelijk bewijs van, en wordt er gezegd dat er andere oorzaken zijn, maar het was wel leuk om te zien.)
Erna was er daar niet veel meer te doen, dus nam ik de bus terug, en besloot dichtbij mijn hotel nog een lokale markt te bezoeken. Het is wel interessant om er rond te lopen, al die kleine kraampjes enorm dicht op elkaar, en alle marktkramers wanhopig om dingen te verkopen.
Dus tegen dat ik terug op hotel aankwam, was het weeral 16u en had ik toch een gevulde dag gehad.
Ik kreeg ook mijn confirmatie dat ik de dag erop meekon op Cotopaxi tour!
Dus vanochtend vroeg stond ik op om om 6u15 al te ontbijten om tegen 7u te kunnen vertrekken.
De Cotopaxi is een actieve vulkaan van 5897m hoog, en daarmee de tweede hoogste berg van Ecuador.
De laatste "uitbarsting" (het was voornamelijk as, geen lava) was in 2015. Het Cotopaxi national park is echter pas sinds kort terug geopend voor bezoekers, en uit veiligheid mag je nog steeds maar tot aan de refugio gaan en niet tot aan de gletsjer (5000m) of tot aan de top.
Met het busje konden we tot aan de autoparking rijden, en moesten we van daar nog zo'n 264m stijgen tot aan het hutje. Maar op die hoogte is dat zeker niet te onderschatten!
Het leverde wel een foto op waar ik enorm trots op ben, ik ben tot op 4864m geweest!
 |
| Uitzicht |
Vandaar ook de blogtitel: ik heb letterlijk een grens verlegd, die van het hoogste dat ik al ben geweest.
Erna zijn we dan vanaf ietwat lager dan de autoparking met de mountainbike naar beneden gegaan tot aan Laguna Limpiopungo, vanwaar je nogmaals een prachtig uitzicht hebt op de vulkaan.
Uiteindelijk was ik tegen 16u45 terug aan mijn hotel. Dus alweer een dag gevuld!
En voor morgen heb ik net confirmatie gekregen dat Lake Quilotoa ook kan doorgaan, maar dat er om 5u vertrokken wordt.
Dat wordt vroeg gaan slapen, maar anderzijds ben ik wel blij dat het toch nog gelukt is om de dingen te doen die ik nog wilde doen.
Zondag met kerstmis ben ik van plan de voormiddag en middagmaal nog in Quito te vertoeven, en dan in de namiddag naar mijn volgende hostel te vertrekken met de taxi.
Waarom ik niet in mijn huidig hostel blijf?
Dit is gelokaliseerd in het centrum van Quito, terwijl de luchthaven op een heel eind afgelegen ligt.
Met de taxi, zonder al te veel verkeer, zou het zo'n 3 kwartier duren. Wat al snel langer kan worden met het verkeer hier. Dus om mezelf niet te veel stress te bezorgen (wat ik anders wel zou hebben, angst dat ik mijn vliegtuig niet zou halen), heb ik voor mijn laatste nacht een hostel gezocht dichtbij de luchthaven. Ik las ook goeie commentaren en de luchthavenshuttle duurde maar 15 minuten voor 8 USD.
Dan zal ik 's avonds en de ochtend erna wel niet veel meer te doen hebben, maar dan kan ik op het gemak mijn valiezen nog eens compleet checken en vullen en mezelf voorbereiden om eindelijk naar huis te gaan. Mogelijks maak ik dan nog één van mijn laatste updates.
Voor mij nog 3x slapen!
Inès
Geen opmerkingen:
Een reactie posten